Dawniej pająki zawieszano pod sufitem na środku izby lub w tak zwanym świętym kącie, ludowej formie domowego ołtarzyka. Mieniąc się całą feerią barw poruszały się przy każdym nawet najdelikatniejszym powiewie powietrza, przynosząc domownikom szczęście. Tradycyjnie robiono je tuż przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą, wymieniając na nowe przed kolejnymi świętami. W zależności od regionu oraz indywidualnej inwencji twórców i twórczyń mogły różnić się kształtami i kolorami. Pająki tworzono z łatwo dostępnych na wsi materiałów: słomy, grochu, fasoli, bibuły, papieru, włóczki, piór i wydmuszek. Przybierały różne formy przestrzenne: kuliste, krystaliczne, tarczowe lub na metalowej obręczy, kształtem przypominające oglądane w kościołach i na dworach żyrandole. Podczas warsztatu krok po kroku stworzymy własne kompozycje.